تریکومونازیس (Trichomoniasis) به عنوان شایع‌ترین عفونت منتقل شونده جنسی در سطح جهانی شناخته می‌شود، به طوری که سالانه حدود 5 میلیون مورد جدید از این بیماری در سطح جهان گزارش می‌شود. عامل بیماری‌زا مسئول این عفونت، پروتوزوآ تک‌تاژک به نام تریکوموناس واژینالیس است. ساختار رشته‌ای آن به انگل اجازه می‌دهد تا در داخل دستگاه تناسلی بالا رود و دستگاه تناسلی زنانه را بیشتر از دستگاه تناسلی مردانه درگیر کند.
برای درخواست هرگونه مشاوره، انجام آزمایش تشخیص تریکومونیازیس و ثبت درخواست تلفنی نمونه‌گیری (در آزمایشگاه، منزل، محل کار)
با تلفن 1650 برای استان تهران و تلفن 88709970-021 برای دیگر استان‌ها
با آزمایشگاه پاتوبیولوژی و ژنتیک پزشکی تهران لب تماس بگیرید.
علائم تریکومونیازیس
تنها حدود 30 درصد از افراد مبتلاء به تریکومونیازیس علائم این عفونت را تجربه می‌کنند و می‌توانند از تحریک خفیف تا التهاب شدید متغیر باشند، علائم ممکن است عود کرده و ناپدید شود.
علائم عفونت تریکوموناس واژینالیس در زمان‌های مختلفی ظاهر می‌شود که معمولاً بین 4 تا 28 روز پس از تماس با انگل است. مهم است که توجه داشته باشید که در درصد قابل توجهی از موارد تریکومونازیس (10 تا 50 درصد)، می‌توانند بدون ایجاد علامت به طور خاموش پیشرفت کنند.
در زنان شایع‌ترین علامت واژینیت است، التهاب حاد ناحیه تناسلی زنان که اغلب با برخی از علائم مشخص همراه است در ادامه بیان شده است:
- خارش یا سوزش در ناحیه تناسلی، فرج و واژن
- تغییر رنگ، بو یا مقدار ترشحات واژینال، که معمولاً زیاد، زرد سبز و کف‌آلود با بوی نامطبوع است.
- درد یا سوزش در هنگام رابطه جنسی
- ناراحتی هنگام دفع ادرار
- این ترشحات ممکن است کف آلود، نازک و آبکی باشند و زنان ممکن است ترشحات بیشتری نسبت به حد معمول داشته باشند.
در مردان بیشتر اوقات تریکومونازیس علائم واضحی ندارد. در صورت وجود علائم عفونت در مردان ممکن است نشانه‌ها شامل موارد زیر باشد:
- ترشحات سفید رنگ از آلت تناسلی
- ناراحتی احتمالی هنگام دفع ادرار یا انزال
- خارش یا تحریک در داخل آلت تناسلی
- سوزش بعد از ادرار کردن یا انزال
- این علائم می‌تواند رابطه جنسی را ناخوشایند کند.
- اگر درمان نشود، عفونت و علائم آن می‌تواند ماه‌ها یا سال‌ها طول بکشد.
صرف نظر از جنسیت، عفونت تریکوموناس واژینالیس می‌تواند به طور خاموش به کار خود ادامه دهد و در عین حال سطح بالایی از قابلیت انتقال را حفظ کند، که خطر ابتلاء به این بیماری و ایجاد عوارض طولانی مدت را افزایش می‌دهد.
تریکومونیازیس عمدتاً از طریق رابطه جنسی، در طول رابطه جنسی واژینال، مقعدی و دهانی منتقل می‌شود. اما انتقال به این روش‌ها محدود نمی‌شود. ممکن است عفونت از طریق لباس زیر، حوله یا به طور غیرمستقیم در محیط‌های مرطوب، قلیایی و غیر استرلیزه نیز رخ دهد.
واژینیت ناشی از تریکوموناس واژینالیس می‌تواند در زنان باردار نیز رخ دهد و با برخی عوارض جانبی مانند پارگی زودرس غشاها، زایمان زودرس و وزن کم هنگام تولد نوزاد همراه باشد. همچنین اگرچه غیرمعمول است، اما نوزادان ممکن است در هنگام زایمان از طریق کانال واژن به تریکومونیازیس مبتلاء شوند و از اولین روزهای زندگی دچار عفونت تریکوموناس شوند.
مانند سایر بیماری‌های مقاربتی، برای پیشگیری از عفونت تریکومونیازیس، باید اقدامات احتیاطی مناسب را انجام دهید، از جمله محافظت در هنگام رابطه جنسی با استفاده از روش‌های پیشگیری از بارداری و رعایت بهداشت مناسب که عرف است.
نکته: عفونت تریکوموناس واژینالیس معمولا به همراه آلودگی با ویروس HPV یا ویروس زگیل تناسلی دیده می شود.
تشخیص عفونت تریکومونیازیس
به دلایل مختلف، تشخیص این عفونت اغلب دشوار است. در بسیاری از موارد، این بیماری به خصوص در مردان بدون علامت است. اگر علائمی‌وجود داشته باشد، ممکن است محدود بوده و با سایر شرایط (عفونت مجاری ادراری، واژینوز باکتریایی، مایکوپلاسما یا سایر بیماری‌های مقاربتی) اشتباه گرفته شود.
گفتنی است که فقط با توجه به علائم نمی‌توان تشخیص داد که فرد به تریکومونازیس مبتلاء شده است. برای تشخیص قطعی، باید با آزمایش‌های آزمایشگاهی، معاینات میکروسکوپی یا کشت را انتخاب کرد. انتقال این عفونت به سیستم دستگاه تناسلی حتی زمانی که فرد بدون علامت است یا علائم خفیفی دارد، رخ می‌دهد و به انتشار عفونت ادامه می‌دهد.
آزمایش‌های تشخیصی برای تریکومونیازیس
همانطور که پیشتر گفته شد، تشخیص تریکومونیازیس علاوه بر علائم بالینی مشخص، به انجام آزمایشات آزمایشگاهی مناسب برای شناسایی عفونت نیاز دارد. یکی از متداول‌ترین روش‌های تشخیصی، تجزیه و تحلیل و بررسی ترشحات سیستم تناسلی است. این روش شامل جمع آوری نمونه بیولوژیکی شبیه به آزمایش پاپ اسمیر و استفاده از سواب، به طور معمول از دهانه رحم یا مجرای ادرار و معاینه بعدی در آزمایشگاه برای شناسایی وجود انگل و عفونت تریکوموناس واژینالیس می‌باشد.
راهنمای درمان تریکومونیازیس
تریکومونیازیس در بین تمام بیماری‌های مقاربتی، قابل درمان‌ترین بیماری محسوب می‌شود. در حالت ایده آل، درمان تریکومونیازیس باید توسط یک مرکز درمانی ارائه شود. در صورت تشخیص قطعی یا مشکوک به تریکومونیازیس یا سایر بیماری‌های مقاربتی در یک کودک یا نوجوان، باید با یک متخصص اطفال مشورت کنید و روش‌های درمانی کودکان باید دنبال شود.
به همه بیماران باید اطلاعات کتبی در مورد تریکومونیازیس، از جمله اطلاعات مربوط به عوارض احتمالی و اقداماتی که می‌توان برای کاهش خطر ابتلاء به سایر بیماری‌های مقاربتی انجام داد، ارائه شود.
عوامل خطرناک تریکومونیازیس
طبق آمار، زنان بیشتر در معرض خطر ابتلاء به عفونت تریکوموناس واژینالیس هستند، اما بسیاری از عوامل دیگر وجود دارد که می‌تواند خطر عفونت را هم برای مردان و هم برای زنان افزایش دهد که در ادامه به بررسی این موارد می‌پردازیم.
- داشتن رابطه جنسی با فرد مبتلاء
- داشتن شرکای جنسی متعدد
- در هنگام رابطه جنسی از کاندوم استفاده نکنید.
- در گذشته به سایر بیماری‌های مقاربتی آلوده شده باشید.
- داشتن عفونت قبلی تریکوموناس واژینالیس
درمان شرکای جنسی در تریکومونیازیس
تمام شرکای جنسی یک فرد مبتلاء باید تحت درمان قرار گیرند. این باید همزمان با درمان بیمار اولیه رخ دهد.
از هر 5 نفر، 1 نفر در عرض 3 ماه پس از درمان مجدداً تریکومونیازیس را تجربه می‌کند که درمان شرکای جنسی را بسیار مهم می‌کند.
باید به بیماران توصیه شود تا زمانی که درمان کامل نشده و علائم ناپدید شوند، از رابطه جنسی خودداری کنند. این روند معمولا حدود یک هفته پس از مصرف آخرین دوز آنتی بیوتیک رخ می‌دهد.
جلوگیری از عفونت تریکوموناس
شما می‌توانید به روش‌های مختلف از ابتلاء به تریکومونیازیس جلوگیری کنید. از رابطه جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی با افراد مشکوک یا تایید شده به عفونت خودداری کنید. در یک رابطه طولانی مدت تک همسری با شریکی باشید که آزمایش شده است و به تریکومونیازیس مبتلاء نیست. در هنگام آمیزش جنسی واژینال، مقعدی یا دهانی از کاندوم به درستی استفاده کنید.
برای درخواست هرگونه مشاوره، انجام آزمایش و ثبت درخواست تلفنی نمونه‌گیری (در آزمایشگاه، منزل، محل کار)
با تلفن 1650 برای استان تهران و تلفن 88709970-021 برای دیگر استان‌ها
با آزمایشگاه پاتوبیولوژی و ژنتیک پزشکی تهران لب تماس بگیرید.
اگر تریکومونیازیس درمان نشود چه اتفاقی می‌افتد؟
عوارض تریکومونیازیس نادر است و معمولاً در صورت عدم درمان رخ می‌دهد. در زنان عفونت طولانی مدت و درمان نشده می‌تواند به رحم انتقال یابد، در حالی که در مردان، تحریک آلت تناسلی و التهاب پروستات گزارش شده است.
تریکومونیازیس در مراحل پیشرفته می‌تواند در هر دو جنس باعث ناباروری شود. توجه به این نکته مهم است که عفونت تریکومونیازیس با افزایش خطر عفونی یا انتقال HIV همراه است و اغلب با سایر بیماری‌های مقاربتی مانند کلامیدیا و سوزاک همراه می‌باشد.
- منابع:
https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/trichomoniasis/symptoms-causes/syc-20378609
